සැනසුම යනු
කුමක්දැයි සැවොම දනී. එහෙත් මේ කතා කරන්නට යන්නේ සැනසුම යන්නෙහි පැතිකඩයන් දෙකක්
ගැනයි.
කෙනෙකුට සැනසුම
ලැබීම එකකි. අන් අයෙකුට සැනසුම ලබා දීම තවත් එකකි.
මේ දෙකම දුෂ්කරක්රියාවන්
යැයි මට හිතේ. හේතුව නම්, බොහෝ විට අප, යමකින් ලෙහෙසියෙන් නොසැනසෙන බැවිනි.
බොහෝ දෙනෙක්
තමන් ලද දෙයින්, ලබන දෙයින්, සැනසෙන්නට මැලි වෙයි. වඩා මිහිරි වඩා සොඳුරු වඩා අගේ
ඇති වඩා ප්රනීත දේ සොයා යන්නට පෙළඹෙයි. එසේ ගොස් ලබන දෙයින්ද නොසැනසෙයි. ඒ බොහෝ
දෙන වරින් වර වටහාගන්නා දෙයක් නම්, වඩා මිහිරි වඩා සොඳුරු වඩා අගේ ඇති වඩා ප්රනීත
දේ සොයා යන මේ ගමන අවසානයේ විවිධ කලකිරීම්වලින් පශ්චාත්තාපයෙන් කෙලවර වන බවයි. එවන්
වටහාගැනීම්වලට එසේ වරින් වර ආවද, එහෙත්, සරලව අල්පේච්ඡව ජීවත් වී සැනසෙන්නට ප්රායෝගිකව
නොපෙළඹෙයි.
කෙනෙකු විසින්
සැනසීම සොයා යාම එවැනි දුෂ්කරක්රියාවක් වේ නම් තවත් කෙනෙක්ව සැනසවීම ඊටත් වඩා
දුෂ්කරක්රියාවකි. නැති නම් කළ නොහැකියැයි හිතෙන මට්ටමේ එකකි. එහිද අවසන ඇති වන්නේ
ළතැවුලයි. එහෙත්, සමහරුන්, තමන්ට ප්රිය අනෙකාව සැනසීමට නොගන්නා උත්සාහයක් නැත.
මෙය ගීතයකින්
කියැවුණු විට එය කෙසේ වනු ඇතිද?
එය මෙසේ වනු
ඇත.
මියුරු
කල්පනා
නෙතක
දැල් වුනා
අමයුරු
රස හසකැන් මැද
සිතත්
හිනැහුනා
වරෙක
නැලැවුනා
වරෙක
ලතැවුනා
නුපුරුදු
ගිණි දහසක් මැද
සිතක්
මැලැවුනා
මියුරු
කල්පනා
දිණුම්කණුව නම් වූ සිංහල
සිතුවම් පටයට මේ ගීතය පද බඳින්නේ
ප්රේමකීර්ති ද
අල්විස්
ගීත රචකයා විසිනි. එහි සංගීත නිර්මාණය
සරත්
දසනායක
ගේ ය.
සරත් දසනායක සිංහල චිත්රපට සඳහා සිය මියුරු සංගීතයෙන් දැක්වූ
දායකත්වය මේ යැයි ගෙනහැර පාන්නට යමෙක් ගීත කිහිපයක් තෝරාගන්නේ නම් ඒ ගීත කිහිපය
අතරට අනිවාර්යයෙන්ම එකතු කරගන්නා ගීයකි මේ.
සිතක් එක් තැන
නැවැතී නොතිබෙයි. නිරන්තරයෙන් එහි විවිධ කල්පනාවන් උපදී. මේ උපදින සමහර කල්පනාවන්
මියුරුය. සොඳුරුය. රස බරය. සමහර කල්පනාවන් අඳුරුය. දුක් මුසුය. නිරසය. මේ කල්පනාවන්ගේ
පිළිබිඹු කෙනෙකුගේ මුවින් මතුවීම
නොවැලැක්විය හැකිය.
වත යනු සිත
කියවියහැකි කැඩපතකැයි කියන්නේ නිකමට නොවේ. මේ ගීත ඛණ්ඩයෙහිද ඇත්තේ එය නොවේද?
කල්පනාවන්
මියුරුවන කල නෙත් දැල්වෙයි. දැල්වුණු නෙත් කාන්තියෙන් දිදුලයි. මුහුණේ සොඳුරු
සිනාවන් ඇඳෙයි. වත පොබයයි.
කල්පනාවන්
අඳුරු වේ නම් වතද අඳුරේ වැටෙයි. නෙත් ද අඳුරු වෙයි. මුහුණේ ප්රභාව සිඳීයයි.
මේ කල්පනාවන්ට
අනුව වරෙක සිත නැළවෙයි. වරෙක සිත මැළවෙයි. වැලපෙයි.
මේ ගීතයෙහි
සිටිනා පුද්ගලයා විවාහකයෙක් වන්නට ඇතැයි මට සිතේ......
ම්ම්ම්ම්ම්........
ඔහු විවාහකයෙකු නොව, පෙමින් බැඳී සිටින්නෙකු යැයි තවත් වරෙක දැඩිව සිතෙයි. ඊට
හේතුව නම්, සිය ප්රියාවිය සනසන්නට ඔහු වන වෙහෙස කැපවීම අති මහත් වන බැවිනි. ඔහු
විවාහකයෙකු වී නම්, මේ වන විටත්, ඈ සැනසීම සඳහා ගන්නා කොතෙක් උත්සාහයන් නිෂ්ඵල බවට
යම් වැටහීමක් තිබෙන්නට ඉඩ තිබුණි.
හිමගිර
මට වැලි අහුරකි
මහ
සමුදුර දිය රැල්ලකි
කටු
අකුලෙන් මල් පුබුදමි
ඔබ
සැනසේ නම්
ඈ නමින් ඔහුට,
මහා කඳු ශිකරයක් වැලි අහුරක් මෙන් ඇබිත්තකි. මහා සමුදුර කුඩා දිය රළක් තරමට කුඩාය.
ඔහු තුළ සිටින ඇය, මේ සියල්ලටම වඩා විසල් බැවින්, ඈ වෙනුවෙන් ඔහුට කළ හැකි කැපවීම්
පිළිබඳ සිතුවිලි ද විසල්ය. කොතෙක්ද යත්, කොළ හැලී වියලී ගිය කටු පඳුරු මත පවා මල්
පුබුදාලියහැකි තරම් ය. ඒ සියල්ල ඈ සනසාලීම පිණිසය.
කටු
අකුලෙන් මල් පුබුදමි
ඔබ
සැනසේ නම්
යැයි කියන්නේ
එබැවිනි. එහෙත් ඉන් ඈ සැනසේවිද? නැති නම් එය නිමේෂයකට පමණක්මද? මට සිතෙන්නේ එය නිමේෂයකට
පමණක් වන්නට ඇති බවය. ඈ ඉන් ලද සැනසුම දේවතා එළියක් හා සමානය. සැනෙන් අතුරුදන්ව
නොසැනසීම ඈ වටකොට ගත් සේය. එබැවින් ය එහි දෙවැනි අන්තරා කොටස මෙසේ වන්නට ඇත්තේ.
පිනි
බිඳකින් මුතු අමුණමි
දිනිසුරුගෙන්
සීතල දෙමි
මේවා කළ හැකි
දේද?. එහෙත් ඈ සැනසේ නම් එවැනි කළ නොහැකි දෑද කරන්නට ඔහු සිතයි. එසේ කළත් ඈ සැනසේද?
සැනසුනත් සැනෙකට විතරද?
ඇගේ නොසැනසීම
ඔහුව කොතෙක් පෙළන්නට ඇතිද? ඒ පෙළීම කොතෙක්ද යත්, ඈ සැනසේ නම් ඔහුට දිවි වුව පරදුවට
තැබිය හැකැයි සිතයි.
කඩුතුඩු
මත සැතපෙන්නෙමි
ඔබ
සැනසේ නම්
යනුවෙන්
කියන්නේ එනිසා නොවේ ද?
එහෙත් එවැනි
කැපකිරීමකින් හෝ ඈ සැනසේද යන්න ගැන කුකුසකි. ඔවුන්ගේ සිත් එවැනි බැවිනි.
ප්රේමකීර්ති
ද අල්විස් මෙවන්, මිනිස් යුග දිවියේ සමහර පැති විනිවිද දකින ගී
කොපමණක් නම් ලියා ඇතිද? ඒ බොහෝ දේට ඔහුගේම සමහර අත්දැකීම් මුසුව ඇති බව කියැවෙයි.
මේ රචනා මේ සා සාර්ථකද එනිසාම විය හැකිය.
දිනුම්
කණුව චිත්රපටය නරඹා ඇතිදැයි මගේ මතකයේ ඇඳී නැත. එබැවින්ම එහි
මේ ගීය ඇති ජවනිකාවද, ඊට ගීතයේ ඇති
ගැලපීමද කීමට මා පොහොසත් නැත. එසේ මුත්, අපේ ද ආශ්රිත ජනයාගේද ජීවිත වල සමහර
කාලාන්තර වල මෙවැනි සමීප කතා අපමණය. එබැවින්ම ගීතය අපේම යැයි අපට හැඟෙයි.
සංගිතය ගැන
කතා කරන්නේ නම්, සරත් දසනායකයන් ගේ තනුව අති මනරම්
ය. එය ළගන්නා සුළුය. එමෙන්ම යම් රිද්මයක්ද පවත්වාගෙන යාම නිසා එය සිත සේම ගතද
අවදියෙන් තබයි. එහි රිද්මය ජීවිතයේ යම් රිද්මයකට සමාන වෙනවා සේ හැඟෙයි. එබැවින්ම
කුමන මොහොතක සවනේ වැකුණද, එය අපව ඇද බැඳ ගනී. ඒ සරත්
දසනායක සලකුණයි.
මෙවන් ගීයක්
ගැයීමට සුදුසුම හඬ ඊට ලද බැවින්, ගීතය වඩාත් එසැවී ඇත. ගායකයා
ආචාර්ය වික්ටර් රත්නායක
වීමෙන්ම, ගායනය ගැන ඊට වැඩි දේ කීම නිෂ්ඵල කරුණක් බවට පත් කර ඇත.
- යසනාත්
ධම්මික බණ්ඩාර -
